Zofia Potocka. Jedna z najpiękniejszych kobiet Europy. Przyjaciółka cara Rosji, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Magnatów. Książąt. Swoją urodą olśniewała tłumy mężczyzn, zaskarbiając sobie ich uczucia, sterując emocjami. Dobrze wiedziała, że nutka niepewności jest niezaprzeczalnie tym, co najsilniej uderza do serca mężczyzny. Zdarzały się w jej życiu wielkie miłości, dorównujące tylko katastrofalnym upadkom. Kilkakrotnie wykorzystana i zdradzona, nigdy już nie ufała. Potrafiła bezbłędnie odczytywać ludzkie emocje. Wyrosła w biedzie, córka „prostytutki i handlarza bydłem”. Nigdy nie zapomniała o swoim pochodzeniu. Uczyniła jednak z niego dar i siłę, i śmiała się w twarz tym, którzy szydzili z faktów znanych przez nią od dziecka.
Fascynująca. Czarująca. Taki portret Zofii Potockiej maluje przed czytelnikiem Ewa Stachniak, jedna z ciekawszych w tej chwili autorek powieści historycznych. Zręczność, kunszt i znakomita umiejętność łączenia fikcji z istotnymi faktami biograficznymi tworzy niezwykle wyszukany portret kobiety. Wystarczająco silnej by konsekwentnie, swoimi sposobami oprzeć się męskiej dominacji w XVIII Europie. I żyć po swojemu.